Bens de investimento e IVE: como se deben declarar?

Coñecer a relación entre bens de investimento e IVE é fundamental para non cometer erros á hora de declaralos e evitar posibles sancións

As empresas adquiren bens de forma constante. Produtos que son imprescindibles para o desenvolvemento das súas actividades. Unha construtora necesita máquinas escavadoras. Un despacho de avogados necesita ordenadores. Unha panadería necesita fornos. E todas estas compañías teñen que comprender a relación entre bens de investimento e IVE.

Se descoñecen a tributación destes bens, poderían enfrontarse a sancións derivadas dunha declaración errónea. Ademais, estes amortízanse durante un período de tempo determinado. Por tanto, os negocios deben estar familiarizados de antemán con estes conceptos, para así realizar unha planificación de gastos realista e optimizar as súas estratexias de investimento.

A final de contas, non todas as súas adquisicións entran dentro da categoría de bens de investimento. En función dunha serie de variables, os bens que compran ou alugan poden ser considerados un investimento ou un gasto. Por este motivo, para coñecer a relación entre bens de investimento e IVE hai que entender primeiro a diferenza entre gasto e investimento.

Cales son as diferenzas entre gasto e investimento?

Existen catro factores que marcan a liña divisoria e axúdanlles aos negocios para comprender se as súas adquisicións son consideradas un investimento ou un gasto:

• A vida útil do ben: o investimento ten un carácter máis duradeiro, debido a que xera ganancias de modo regular durante un prazo superior ao ano. Pola contra, o gasto só contribúe á obtención de ingresos durante un período de tempo inferior aos 365 días.
• Os documentos: os investimentos forman parte dos activos da organización, polo que hai que reflectilas no balance de situación, mentres que os gastos enmárcanse no pasivo, e teñen que aparecer na conta de resultados.
• A diminución patrimonial: un gasto reduce de forma directa o patrimonio da compañía, a diferenza do investimento, que simplemente implica un cambio na natureza dos activos.
• O sector do negocio: un mesmo ben pode ser un gasto e un investimento en dúas empresas distintas, en función da súa actividade. Se a firma pono á venda, sería considerado un gasto, pero se o emprega para xerar máis negocio entraría na categoría de investimento.

A nivel fiscal tamén existen grandes diferenzas entre un e outro, de aí a importancia de coñecer a relación entre bens de investimento e IVE.

Que di a lei?

Cando se fala de bens de investimento e IVE, é imprescindible prestar atención ás directrices impostas polas autoridades. E é que non todos os bens que cumpren coas condicións anteriores son considerados bens de investimento pola Axencia Tributaria.

O artigo 108 da Lei 37/1992, do 28 de decembro, do Imposto sobre o Valor Engadido regula esta cuestión. Aínda que se empreguen durante un prazo superior a un ano, hai catro tipos de bens que non entrarían nesta categoría:

• As pezas de recambio, os accesorios e as execucións de obra para reparar outros bens de investimento.
• Os envases e as embalaxes, mesmo aínda que poidan reutilizarse.
• A roupa usada para o traballo polos suxeitos pasivos ou polo seu persoal.
• Os bens cun valor inferior a 3.005,06 euros.

Con todo, hai que ter presente que esta última cifra só inclúe a base impoñible. É dicir, hai que restar o IVE á cantidade orixinal. A que se debe isto?

A fiscalidade dos bens de investimento e IVE

Como vimos anteriormente, existen múltiples diferenzas entre os gastos e os investimentos. Por conseguinte, cada un deles dedúcese dunha maneira distinta. Por iso, cando se fala de bens de investimento e IVE, a fiscalidade é unha cuestión central.

Os gastos pódense deducir no mesmo exercicio económico no cal se adquiriron, do mesmo xeito que todos os investimentos cun valor inferior a 300 euros. Con todo, Facenda prohibe a dedución do resto de investimentos de golpe, e establece unha serie de prazos durante os cales se van amortizando por partes. Así mesmo, non todas se deducen no mesmo tempo. En función da vida útil e da depreciación de cada artigo, poderán amortizarse antes ou despois.

Pero, que sucede co IVE? Neste caso, non importa que se trate dun gasto ou un investimento. A Axencia Tributaria si permite deducir este imposto no mesmo trimestre no que se adquiriu o produto, por iso é polo que bens de investimento e IVE sexan conceptos tan relacionados.

Regresando o exemplo do inicio, supoñamos que unha panadería adquire un forno industrial por 7.260 euros. Como lle permite xerar ingresos durante un período superior a un ano, consideraríase un investimento. Unha vez descontóuselle o 21 % IVE, a base impoñible reduciríase ata os 6.000 euros. Por tanto, tampouco é unha das excepcións contempladas polo artigo 108 da LIVA, dado que o seu valor supera os 3.005,06 euros.

Definitivamente, achámonos ante un ben de investimento. E, do mesmo xeito que ocorre cos gastos, o seu IVE, é dicir, os 1.260 euros, poderase deducir no mesmo trimestre de adquisición.

O modelo 303 entra en escena

Agora ben, para comprender en profundidade todos os aspectos que inflúen nos bens de investimento e IVE é indispensable facer fincapé no modelo 303.

Neste documento os autónomos abonan a Facenda o IVE de forma trimestral, recompilando todas as súas compras para deducir este imposto. Pero, dependendo de se se trata dun gasto ou un investimento, hai que enchelo de maneira diferente.

Cando a adquisición considérase un gasto, o empresario ten que anotar a base e a cota do IVE nas casas 28 e 29. Con todo, se se trata dun investimento, terá que cumprimentar as casas 30 e 31 con esta información.

Ademais, hai que ter presente que os bens de investimento, ao ter unha vida útil máis prolongada, teñen o que se coñece como un prazo de afectación, unha conditio sine qua non para que o autónomo poida deducir o IVE soportado. Se a afectación finaliza antes das datas marcadas pola autoridade, estaría obrigado a reingresar o importe deducido nun inicio.

Este coñecemento é vital para calquera propietario dun negocio que adquira bens con certa regularidade. Con todo, todas as persoas que participan da economía deberían estar familiarizadas con estes conceptos, independentemente de que sexan donos de empresas ou particulares que invisten en plataformas de financiamento alternativo.